Bijzondere tekeningen van balletdanseressen

Op de vide grenier stond een jongeman met prachtige oude, ik denk jaren 50, modetekeningen. Ik ben altijd nieuwsgierig of er een verhaal bij hoort en open het gesprek.” Ils sont magnifiques”, zeg ik en hij verteld dat ze van zijn moeder waren. “Was zij couturière?” vraag ik, hetgeen beaamt wordt. De tekeningen werden gebruikt om klanten een beeld te geven van de items die gemaakt konden worden. Wat een mooi tijdsbeeld kreeg ik door het bekijken van de tekeningen, net alsof je door een oud modetijdschrift bladerde. Sommige tekeningen hadden alleen contouren en belijning en geen ingetekende gezichten, anderen hadden gezichten. En er waren ingekleurde tekeningen met gezichten zo fijn getekend dat ze op plaatjes leken. Ik bladerde door de hoeveelheid tekeningen en sloeg een nieuwe map open. En daar vond ik ze, prachtige tekeningen van dansers. Ballet, Spaanse dansen en Russische. “Maar deze dan? Zijn die ook van je moeder?” Nee, die had zijn vader gemaakt. Twee prachtige exemplaren heb ik gekocht, de rest heb ik laten liggen en daar had kreeg ik spijt, maar toen was het al te laat. Op de rommelmarkten die ik daarna bezocht heb ik de jongeman niet meer gezien. Wie weet of dat ooit nog gebeurt. De balletdanseressen krijgen in ieder geval een mooie lijst, maar die moet ik nog vinden op de volgende rommelmarkt. Dus heb ik weer een nieuwe missie.

Het blauwe Sahara servies

Prachtig blauw van kleur en een tot de verbeelding sprekende voorstelling, dat maakt het blauwe Sahara servies zo mooi. Fragiel door het dunne porselein en toch een beetje stoer.
Het decor is het zogenaamde woestijn decor, dat veel in Engeland aangetroffen wordt.
Mijn servies mist waarschijnlijk de suikerpot, want ik heb een deksel over en ook heb ik een ongelijk aantal schotels en kopjes. Ooit heb ik op Marktplaats een oproep gedaan om onderdelen van dit servies te vinden, echter zonder succes. Ook op internet heb ik mijn servies tot op heden niet gevonden. Wel informatie over het merk Epiag.

Onderop is het servies gemerkt met twee schuine strepen die elkaar aan de bovenzijde iets kruisen. Daarboven staat een rondje, links daarvan staat Epiag en aan de rechterkant royal. De lettertypes van Epiag en royal verschillen. Onder de lijnen staan twee bladertakjes en aan weerszijden daarvan een rondje. Daaronder staat czechoslovakia.porselein
OEPIAG / EPIAG is geen fabriek , maar is de naam van een vereniging van diverse Altrohlau porselein fabrieken. Elke fabriek was een zelfstandige onderneming, maar werd samengevoegd om Boheems porselein te promoten. De meeste ledenfabrieken (maar niet alle) gebruikten een vorm van de naam van de vereniging als een merk.

Het werd in 1918 opgericht door de regering van Wenen (Oostenrijk) en kreeg de naam OEPIAG (Österreichische Porzellan Industrie AG). In 1920, om de oprichting van het nieuwe land, Tsjechoslowakije, weer te geven, werd de naam veranderd in EPIAG (Erste Böhemische Porzellan Industrie AG). Het servies is ergens tussen 1930 en 1939 gemaakt in Czechoslovakia in het deel dat nu de Tsjechische Republiek is.

Natuurlijk hoop ik ooit het servies compleet te maken en de ontbrekende suikerpot van het servies te vinden van. Thee drinken uit het servies, zoals ik vroeger deed bij mijn Oma, dat doe ik maar niet meer. Die herinnering koester ik en het servies staat nu veilig in een kast achter glas te pronken.